Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych im. Stanisława Kryzana - Starogard Gdański

Mariusz ?. K.

Jestem na oddziale XX czuję tutaj się dobrze. Obsługa jest świetna. Panie pielęgniarki dbają o nas żebyśmy brali leki na czas. Panie salowe sprzątają ( my pacjęci też swoje dyżury mamy i sprzątamy żeby panie salowe miały mniej na głowie, ale i tak bardzo dużo się nalatają). Terapeuci i terapeutki uczą nas jak być trzeźwym i utrzymać abstynencję.

Felicja M. (.

Jestem po 3 tygodniowym pobycie na oddziale 7(dla kobiet), i jeżeli chodzi o porównania to mam tylko jedno, z przed 3 lat, z Torunia młodzieżówki w trakcie pandemii.
Dla czego 3 gwiazdki? Właściwie nie było to nic szczególnego, ani w jedna ani w drugą stronę. Biorę pod uwagę fakt że psychiatria w Polsce kuleje, i szpital chcąc nie chcąc nie może z tym za wiele zrobić.
Podkreślam że byłam tam jako młodzież, ponieważ na oddziale 12 nie było miejsc(młodzieżowym), i teoretycznie przebywanie na 7 to taka "przechowywania", ale jako że w tym roku kończę 18 a pierwszeństwo mają osoby najmłodsze to do końca zostałam na 7.
Muszę powiedzieć że chodź mi to odpowiadało-przez to że były tam osoby starsze, dorosłe to było spokojniej-to obiektywnie uważam że połączenie młodzieży z dorosłymi to tragedia. Dorosłe, starsze kobiety potrzebują zupełnie innych warunków niż większość młodzieży, oraz zupełnie innej uwagii, a jak mają ją dostać jeżeli pielęgniarki trzymają w 3 jedną młodą pacjentkę?
Ogólnie na oddziale w większości panował spokój, którego burzyły nastolatki. Ale nie możemy winić szpitala za to że nie mają miejsc, a nie mogą pacjenta odprawić z kwitkiem.
Co do legendarnego spania na korytarzach-bylo, ale nie wyglądało to tak tragicznie jak ludzie to opisują. Były wwiezione dodatkowe łóżka i szafki nocne, oraz parawany chociażby częściowo odsłaniający jedna pacjentkę od drugiej. Zdarzało się to często z perspektywy osoby 3, ale jedna taka osoba spędzała na korytarzu 1, 2 max 3 noce.
Na co mogę szczerze tutaj ponażekać to jedzenie, które wyglądało i smakowało obrzydliwie. Personel tłumaczył że to dla tego że szpitalna kuchnia jest w remoncie i katering jest taki okropny, co nie zmienia faktu że było to obrzydliwe i nie jednej z nas kojarzyło się z jedzeniem dla psow-jakies podrapane kawałki mięsa w półprzezroczystym sosie, ryż i w tym dwie surówki ociekające 'sosem', a wszystko co możliwe rozgotowane na okropną papke.
Ogarnięcie szpitala w dietach to jakiś żart. Od samego przyjazdu prosiłam o dietę wege, i przez 4 dni to codziennie powtarzałam. Zostało mi powiedziane że już mi to zmienili w systemie... Ile czekałam? Dokładnie 16 dni, i dostałam opieprz że tego nie zgłaszałam. Przed tym skrobalam w talerzu co jadalniejsze części, ale z tym jest kolejny problem-jako osoba z autyzmem mam problem z teksturami i łączeniem się rzeczy na talerzu. WSZYSTKO się dotykało. Wszystko. To brzmi dziwnie, ale ja nad tym nie panuje-nie jestem w stanie czegoś takiego zjeść. A ten 'gulasz' dotykający ryż i surówki dosłownie był gorzej niż okropny.
O zimnym chlebie to już nie wspomnę, smakujacym jakby leżał w lodówce przez tydzień lub dwa.
Ogólnie czy szpital mi pomógł? Nie. Czy zaszkodził? Też nie. Jest o tyle dobry dla osób które potrzebują na chwilę zniknąć ze świata i uwolnić się od obowiązków dnia codziennego. Ale poza tym, to taka przechowalnia 'zwbys nic sobie ani nikomu nie zrobil'.

Damian S.

Szpital psychiatryczny od zewnątrz wygląda ładnie ale personel i sam wygląd wewnętrzny tylko bardziej przekonuje do tak słabej opini. Nie rozumiem czemu na spacery trzeba zbierać głupie punkty których i tak się nie zdąży uzbierać do końca pobytu, bardziej się pogorszy stan psychiczny od samego przebywania niz jak powinno być żeby się polepszył. Nie wpuścili mnie i znajomego na wizytę gdzie byliśmy z mamą znajomej mówiąc że "tylko rodzice mogą odwiedzać". Piguły to jakiś kosmos nie zlicze ile rzeczy słyszałem na temat personelu i rzeczy które robią. Może warto zainwestować w naukę personelu albo najlepiej jego zmianę zamiast w sam wygląd żeby potem nie słyszeć gdzie zamykają dzieci które trafiły do ośrodka żeby się wyleczyć a zostały zamknięte w pasy przez głupi atak paniki. Długo mógłbym jeszcze wymieniać ale nie ma sensu mam tylko nadzieję że może personel trochę zmądrzeje

Fabian M.

Po tygodniu na oddziale i dramat. Różnej potrzeby pacjenci złączeni z każdym innym, traktują cię źle, nikogo nie obchodzi twoje zdanie i to co myślisz. Nie można mieć telefonu, gdyż jak pan Marek powiedział ,,ktoś się dowie że jesteś w szpitalu psychiatrycznym i będzie wstyd''. Wchodzą do łazienek podczas załatwiania swoich potrzeb, a każdy ma w ciebie wywalone, jedyna miła osoba która w tym miejscu jest, to pani sprzątaczka. To nie miejsce do leczenia chorób psychicznych, to miejsce w którym nabywa się ostrego PTSD.

Marcela J.

pragne odniesc sie do pobytu w szpitalu na oddziale 12a dla mlodziezowki. lekarze okropni, brak zainteresowania pacjetami, wpisuja leki po ktorych ciezko funkcjonowac normalnie na codzien. ja mialam zmieniane leki mniej wiecej 5 razy, moimi dolegliwosciami byly mroczki, zawroty glowy, wymioty, brak apetytu oraz chwilowe utraty wzroku i widzenie doslownej pustki (czarno przed oczyma). jesli chodzi o pielegniarki i pielegniarzy to bardzo okropna "opieka" jesli w ogole mozna to tak nazwac. te potwory obgaduja i oceniaja pacjetow, wysmiewaja sie, nawet jesli jest sytuacja kryzysowa (samookaleczanie sie, proszenie o pomoc podczas mysli samobojczych) potrafia wysmiac pacjeta prosto w twarz. ja gdy sie samookaleczylam pielegniarka Ewelina C powiedziala do mnie tekstem „mama nie kupila ci zdrapek to musialas zrobic ja na swoim ciele, masz kody kreskowe jak produkty w sklepie". Pan Michal G podczas mojego pobytu w pasach byl w stosunku do mnie przeokropny. gdy zglosilam mu ze chce mi sie wymiotowac olal to i powiedzial ze najlepiej jakbym obrzygala swoje lozko, oczywiscie to nie wszystko. on jak i wszyscy tam pielegniarze maja swoje humorki, przygryzaja i ponizaja pacjetom. teraz kwestia posilkow, niektore z dan byly do zniesienia ale wiekszosc to albo po terminie, albo surowe. w jedym z obiadow, ktore tam musialam spozyc znalazlam klebek wlosow i paznokcia, gdyby nie rodzina to czlowiek moglby umierac z glodu podczas pobytu w tym "szpitalu". jesli chodzi o nauczycieli to wszyscy sa super, chodiaz wolalabym aby pielegniarze tacy byli. doslownie caly personel do wyje*. wiekszosc pacjetow byla przekochana, i tym co byli ze mna w tamtym czasie bardzo jestem wdzieczna. teraz akcja z dolnego oddzialu. zostalam pobita przez dziewczyne o imieniu Wiktoria. oczywiscie personel jak i lekarze czy psycholodzy uwazali ze to nic takiego, nie byli ze mna na zadnym przeswietleniu glowy czy rowniez krzegoslupa bo po co. nie zrobili jej nawet sprawy sadowej o ta zbrodnie a mi specialnie zrobili za wziecie koncowki kredy ze szkoly, ktora znajdowala sie na samej gorze tego budynku. pacjeci przychodzacy do tego "szpitala" wychodza gorzej zniszczenie psychicznie jak i zdrowotnie niz wtedy gdy tam przyszli. wiekszosc ludzi przez niektore z lekow choruja cale zycie i musza biegac od psychiatry do psychiatry i do innych lekarzy a potem trafiaja na inne oddzialy. nie polecam ich "opieki", wszyscy z personelu powinni siedziec za kratkami za ich zwyrolstwo, jedyna pozadna z calego personelu kobieta jest pani Maria, ktora pracuje tam jako salowa. jest to przekochana kobieta, z ktora mozna porozmawiac na kazdy temat a ona cie wyslucha i ci doradzi. gdyby tylko dalo sie dac 0 lub minusowa ocene to bym to zrobila, pozdrawiam.

Aleksander K.

Pracownicy zachowują się jakby byli tam za karę, znajomi lub nawet rodzeństwo nie mogą ze sobą porozmawiać chociaż przez okno, traktowanie pacjenta brutalne i szkodzące zdrowiu psychicznemu, po wyjściu z tamtąd stan zdrowia jest jeszcze gorszy. Nie polecam całym sercem

Oliwia K.

Chciałbym podzielić się moją negatywną opinią na temat Michała Grabowskiego, pielęgniarza z oddziału 12a w Szpitalu Kocborowskim. Zgodnie z moim pobytem na tym oddziale, jego zachowanie było nieakceptowalne i wręcz niebezpieczne. Pan Grabowski wykazywał postawę wrogą i wredną, co wywoływało u mnie poczucie zagrożenia. Jego sposób komunikacji i interakcje z pacjentami były nieodpowiednie, a zachowanie częściej przypominało postawę osoby, która sama potrzebowałaby pomocy, a nie profesjonalnego pielęgniarza. W mojej opinii, nie nadaje się on do pracy z dziećmi z chorobami psychicznymi. Jego obecność na oddziale była dla mnie dużym stresem, co w warunkach szpitalnych jest absolutnie nieakceptowalne. Zachęcam do zwrócenia uwagi na to, co dzieje się w szpitalu psychiatrycznym w Kocborowie, bo taki personel może stanowić zagrożenie dla zdrowia psychicznego pacjentów.

Nie polecam K.G.K

Katarzyna K.

Muszę się wypowiedzieć bo od wczoraj nie daje mi to spokoju …jak każda przypadłość na którą chorują ludzie czy to choroba kardiologiczna czy neurologiczna a także choroba psychiczna są to choroby z którymi ludzie zmagają się na codzień i walczą by dojść do zdrowia . Byłam w przeróżnych szpitalach odwiedzając pra dziadków, dziadków itd ale to co ujrzałam wczoraj to muszę powiedzieć jedno wychodząc z obozu Auschwitz nie byłam tak wstrząśnięta i przerażona gdy znalazłam się na terenie szpitala i w środku !!!! Ci chorzy ludzie nie zasługują na to by leczyć się w takich warunkach !!!! Mamy rok 2024 Panie prezydencie proszę zainteresować się szpitalem i zacząć działać w tym kierunku wyremontować oddziały i może powiększy się wtedy kadra bo wątpię żeby było sporo chętnych do pracy w takim środowisku !! Ci ludzie nie zasługują na to by leczyć się w takiej ruinie napewno im to nie polepszy zdrowia psychicznego są to ludzie którzy wymagają leczenia w czystszym środowisku i porządniejszym jak wszyscy ! Szpital psychiatryczny jest to szpital jak każdy inny a ja odniosłam wrażenie że takim czubom należy się taki ośrodek zdrowia . Wstyd i hańba !!